Οι καθημερινοί καυγάδες για σκόρπιες κάλτσες ή ένα άπλυτο πιάτο σπάνια είναι αυτό που φαίνεται στην επιφάνεια.
Στην πραγματικότητα, αυτές οι συγκρούσεις είναι απλώς ενδείξεις βαθύτερων, ανομολόγητων προβλημάτων που συσσωρεύονται σε μια σχέση, αναφέρει το .
Τα ενδοοικογενειακά παράπονα συχνά κρύβουν μια θεμελιώδη ανάγκη για αναγνώριση και αίσθηση της αυτοεκτίμησης του συντρόφου. Όταν ένα άτομο αισθάνεται ότι η συμβολή του στις κοινές υποθέσεις υποτιμάται, δημιουργείται εσωτερική ένταση που αναζητά διέξοδο.
Φωτογραφία: Pixabay
Αυτή η ένταση βρίσκει διέξοδο μέσα από τον μηχανισμό της συμβολικής υποκατάστασης, όπου ένα συγκεκριμένο άπλυτο κύπελλο γίνεται η ενσάρκωση όλης της ανομολόγητης δυσαρέσκειας. Ο ψυχισμός επιλέγει αυτόν τον τρόπο ως τον λιγότερο τραυματικό τρόπο για να σηματοδοτήσει ένα πρόβλημα, αποφεύγοντας την άμεση και επομένως τρομακτική σύγκρουση.
Αυτή η μετατόπιση της εστίασης από την πραγματική αιτία σε ένα ασφαλές αντικείμενο δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ελέγχου της κατάστασης. Δυστυχώς, αυτός ο ψυχολογικός μηχανισμός άμυνας απλώς καλύπτει το πρόβλημα, αλλά δεν το λύνει, οδηγώντας τη δυσαρέσκεια ακόμη πιο βαθιά.
Αν αυτή η δυναμική δεν αναγνωριστεί, τα ζευγάρια παγιδεύονται σε έναν εξαντλητικό κύκλο αμοιβαίων αλληλοκατηγοριών που σταδιακά εξαντλεί τους συναισθηματικούς πόρους. Οι συνεχείς καυγάδες για ασήμαντα ζητήματα διαβρώνουν αργά αλλά σταθερά τον αμοιβαίο σεβασμό και την αίσθηση συναισθηματικής ασφάλειας στο ζευγάρι.
Αυτός ο φαύλος κύκλος μπορεί να σπάσει μόνο μέσω της συνειδητής συζήτησης των πραγματικών συναισθημάτων που κρύβονται πίσω από κάθε συγκεκριμένη παρατήρηση. Είναι απαραίτητο να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τη διαφορά μεταξύ του τυπικού λόγου ενός καυγά και της πραγματικής, κρυφής αιτίας του.
Το πρώτο βήμα για να αλλάξετε την κατάσταση είναι να αναπτύξετε τη συνήθεια του προβληματισμού και να απαντήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας σχετικά με τις πραγματικές πηγές του εκνευρισμού σας. Μια τέτοια αυτοανάλυση μας επιτρέπει να διαχωρίσουμε τη στιγμιαία δυσφορία από τη συστημική δυσαρέσκεια που πρέπει να συζητηθεί.
Το επόμενο κρίσιμο βήμα είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς χώρου στη σχέση για τακτικό, μη κατηγορηματικό διάλογο. Σε αυτόν τον χώρο, και οι δύο σύντροφοι μπορούν να μοιραστούν ανοιχτά τις εμπειρίες τους χωρίς τον φόβο της κρίσης ή της άμεσης σύγκρουσης.Η κατάκτηση της τεχνικής της “αυτο-ομιλίας” γίνεται ένα πρακτικό εργαλείο που σας επιτρέπει να εκφράζετε τα συναισθήματά σας χωρίς να μεταθέτετε την ευθύνη ή να κατηγορείτε τον σύντροφό σας. Μιλήστε για τα συναισθήματα και τις ανάγκες σας, όχι για τα λάθη και τις ελλείψεις του άλλου.
Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να εντοπίζετε και να καταγράφετε από κοινού εκείνα τα θέματα ή τις ενέργειες που “πυροδοτούν” τη σύγκρουση και οδηγούν σταθερά σε σύγκρουση, προκειμένου να μάθετε πώς να παρακάμψετε αυτές τις παγίδες. Η συμφωνία να αποφεύγονται οι χιλιοειπωμένες εκφράσεις και οι αμοιβαίες αλληλοκατηγορίες συμβάλλει στη μείωση της θερμότητας του πάθους.
Υπενθυμίζετε τακτικά στον εαυτό σας και στον σύντροφό σας ότι ενεργείτε ως ομάδα με κοινό στόχο μια αρμονική σχέση και όχι ως αντίπαλοι σε μια μάχη θέλησης. Αυτή η νοοτροπία μετατρέπει την επίλυση προβλημάτων σε κοινό έργο και όχι σε πεδίο μάχης.
Η κατανόηση αυτών των μηχανισμών μετατρέπει έναν άσκοπο αγώνα εξουσίας μέσα από τις ενδοοικογενειακές διαμάχες σε έναν συνειδητό τρόπο οικοδόμησης μιας ισχυρότερης και βαθύτερης ένωσης. Όταν σταματάτε να πολεμάτε ο ένας τον άλλον και αρχίζετε να πολεμάτε το πρόβλημα μαζί, οι μικρότεροι καβγάδες χάνουν την καταστροφική τους δύναμη.
Διαβάστε επίσης
- Πώς να αναγνωρίσετε τη συναισθηματική εξάρτηση στις φιλίες: 5 προειδοποιητικά σημάδια ότι δίνετε περισσότερα από όσα παίρνετε
- Γιατί πρέπει να σταματήσετε να συγκρίνετε τον σύντροφό σας με τον πρώην σας: Πώς αυτή η συνήθεια καταστρέφει την εμπιστοσύνη και την οικειότητα
