Οι άνθρωποι πιάνουν τον εαυτό τους να σκέφτεται ότι, ακόμη και πριν ξεκινήσουν μια δύσκολη εργασία, σκέφτονται λόγους για πιθανή αποτυχία.
Αυτός ο νοητικός μηχανισμός αποσκοπεί στην άμβλυνση ενός μελλοντικού πλήγματος στην αυτοεκτίμηση και μοιάζει με εκδήλωση της κοινής λογικής, αναφέρει ο ανταποκριτής του .
Στην πραγματικότητα, η συμπεριφορά αυτή αποτελεί μια μορφή προληπτικής ψυχολογικής άμυνας. Ο εγκέφαλος προσπαθεί να προστατευτεί εκ των προτέρων από το να βιώσει ντροπή, απογοήτευση ή αισθήματα ανικανότητας.
Φωτογραφία: Pixabay
Η ρίζα αυτής της συνήθειας βρίσκεται συχνά στο φόβο της κρίσης από τους άλλους ανθρώπους ή στις υπερβολικές προσδοκίες από τον εαυτό μας. Το άτομο φοβάται ασυνείδητα ότι η αποτυχία θα σημάνει προσωπική αποτυχία.
Ένας άλλος λόγος μπορεί να είναι οι αρνητικές εμπειρίες του παρελθόντος που έχουν διαιωνίσει μια οδυνηρή αντίδραση στα λάθη. Ο ψυχισμός δημιουργεί άμυνες για να αποφύγει να αντιμετωπίσει ξανά έντονα αρνητικά συναισθήματα.
Αυτός ο μηχανισμός συνδέεται στενά με μια τέτοια έννοια όπως η μαθημένη αδυναμία. Το άτομο πείθει εκ των προτέρων τον εαυτό του ότι είναι αδύνατο να επιτύχει την επιτυχία, προκειμένου να δικαιολογήσει την απουσία ενεργητικών δράσεων.
Μακροπρόθεσμα, η συνήθεια της αυτοδικαίωσης εμποδίζει σοβαρά την προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη. Δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ασφάλειας, αλλά ταυτόχρονα στερεί από το άτομο πολύτιμη εμπειρία από την αντιμετώπιση των δυσκολιών.
Η συνεχής χρήση αυτής της στρατηγικής οδηγεί σε μείωση της αυτοεκτίμησης και στη διαμόρφωση μιας παθητικής θέσης ζωής. Με την πάροδο του χρόνου, το άτομο αρχίζει να αποφεύγει κάθε πρόκληση, ακόμη και αυτές που είναι σε θέση να αντιμετωπίσει.
Το πρώτο βήμα για την αλλαγή είναι να αναγνωρίσετε τη στιγμή που γεννιέται στο μυαλό μια δικαιολογία. Πρέπει να μάθετε να παρατηρείτε και να διορθώνετε αυτές τις σκέψεις και να μην τις αφήνετε να καθοδηγούν τις αποφάσεις σας.Το επόμενο βήμα είναι να σταματήσετε συνειδητά να διατυπώνετε άλλοθι και να στρέψετε την προσοχή σας στην εξεύρεση πόρων. Αναρωτηθείτε ποια είναι τα δυνατά σημεία και οι ικανότητές σας που μπορούν να σας βοηθήσουν να πετύχετε τον στόχο σας.
Είναι χρήσιμο να εξασκηθείτε στην αναδιαμόρφωση στάσεων από αρνητικές σε ουδέτερες ή διερευνητικές. Αντί για “Δεν μπορώ να το κάνω γιατί δεν ξέρω πώς να το κάνω”, μπορείτε να πείτε “Δεν ξέρω ακόμη πώς να το κάνω, αλλά μπορώ να μάθω πώς να το κάνω”.
Η ανάπτυξη της δεξιότητας να αποδέχεστε την αποτυχία ως μέρος της διαδικασίας μάθησης είναι επίσης κρίσιμη. Η αποτυχία δεν αποτελεί κρίση αλλά πηγή ανατροφοδότησης και πολύτιμης εμπειρίας.
Η σταδιακή διεύρυνση της ζώνης άνεσής σας μέσω μικρών αλλά τακτικών προκλήσεων προς τον εαυτό σας βοηθά στην οικοδόμηση αυτοπεποίθησης. Κάθε μικρή νίκη επί του φόβου μειώνει την ανάγκη για προηγούμενες δικαιολογίες.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί θυμόμαστε καλύτερα εν κινήσει: Πώς η κινητική μνήμη βοηθά στη μάθηση
- Τι σηματοδοτεί πραγματικά το deja vu: απόψεις ψυχολόγων και νευροεπιστημόνων
