Η συναισθηματική εξουθένωση στους γονείς είναι μια σταδιακή διαδικασία ψυχικής και σωματικής εξάντλησης.
Αναπτύσσεται ανεπαίσθητα, μεταμφιεσμένη σε συνηθισμένη κόπωση από τις καθημερινές έγνοιες, αναφέρει ο ανταποκριτής του .
Πολλές μαμάδες και μπαμπάδες γράφουν την κατάστασή τους ως προσωρινές δυσκολίες ή έλλειψη ύπνου. Η συνεχής ένταση χωρίς τη δυνατότητα πλήρους ανάκαμψης οδηγεί στη συσσώρευση άγχους.
Φωτογραφία: Pixabay
Η βασική αιτία είναι η χρόνια υπέρβαση των προσωπικών πόρων σε σχέση με τις δαπάνες. Ένας γονιός δίνει ενέργεια, χρόνο και προσοχή για χρόνια χωρίς να αναπληρώνει τα εσωτερικά του αποθέματα.
Οι κοινωνικές πιέσεις και ο μύθος του “τέλειου γονέα” επιτείνουν τις ενοχές για την κούρασή τους. Η παρόρμηση για συμμόρφωση σε διογκωμένα πρότυπα προκαλεί την αγνόηση των πρώτων σημάτων του σώματος.
Ένα από τα συχνά αγνοούμενα σημάδια γίνεται η συναισθηματική αποξένωση προς τα παιδιά. Ο γονέας συνεχίζει να εκπληρώνει τα καθήκοντά του, αλλά το κάνει αυτόματα, χωρίς ειλικρινή χαρά και ζεστασιά.
Οι γνωστικές διαταραχές, όπως η αφηρημάδα και τα προβλήματα μνήμης, αποδίδονται επίσης στην υπερκόπωση. Η ικανότητα συγκέντρωσης και λήψης τεκμηριωμένων αποφάσεων ακόμη και σε απλές καθημερινές καταστάσεις είναι μειωμένη.
Η συνεχής ευερεθιστότητα και τα ξεσπάσματα θυμού σε ήσσονος σημασίας περιστάσεις αποτελούν προειδοποιητικό σημάδι εξάντλησης του νευρικού συστήματος. Μετά από τέτοια επεισόδια, οι ενοχές μόνο αυξάνονται, κλείνοντας τον φαύλο κύκλο.
Τα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν επίμονες διαταραχές του ύπνου, αλλαγές στην όρεξη και συχνά κρυολογήματα. Το σώμα σηματοδοτεί το πρόβλημα όταν οι ψυχικοί πόροι εξαντλούνται.Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η χρόνια επαγγελματική εξουθένωση μπορεί να εξελιχθεί σε αγχώδη ή καταθλιπτική διαταραχή. Αυτό επηρεάζει αρνητικά την ατμόσφαιρα στην οικογένεια και την ψυχολογική ευημερία των παιδιών.
Το πρώτο βήμα για την ανάκαμψη είναι η αναγνώριση του προβλήματος χωρίς αυτοκαταδίκη. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η επαγγελματική εξουθένωση δεν είναι αδυναμία του χαρακτήρα, αλλά φυσικό αποτέλεσμα του μακροχρόνιου στρες.
Είναι απαραίτητο να διαθέσει κανείς συνειδητά έστω και μικρά χρονικά διαστήματα για την ανάρρωσή του. Η βοήθεια μπορεί να συνίσταται σε απλές ενέργειες: δεκαπέντε λεπτά σιωπής, ένας περίπατος μόνος ή ένα χόμπι.
Είναι ζωτικής σημασίας να αναθέσετε κάποιες ευθύνες και να μάθετε να ζητάτε βοήθεια από τον/την σύζυγο, την οικογένεια ή τους φίλους σας. Η οικοδόμηση υποστήριξης δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα για τη διατήρηση των γονικών πόρων.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί αντιγράφουμε ασυνείδητα τις χειρονομίες του συνομιλητή μας: η νευροβιολογία της σχέσης
- Γιατί υπερασπιζόμαστε την άποψή μας μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο: πώς λειτουργεί η γνωστική ασυμφωνία σε νευρωνικό επίπεδο
