Η δυσκολία του να παραδεχτεί κανείς την αναλήθειά του έχει βαθιές νευροβιολογικές ρίζες που σχετίζονται με τους βασικούς μηχανισμούς επιβίωσης του εγκεφάλου μας.
Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται μια απειλή για το εγώ μας σχεδόν με τον ίδιο τρόπο όπως έναν φυσικό κίνδυνο, ενεργοποιώντας παρόμοια αμυντικά κυκλώματα, αναφέρει ανταποκριτής του .
Αυτό το αρχαίο σύστημα μας κάνει να υπερασπιζόμαστε ενστικτωδώς τον εαυτό μας και να αναλύουμε την κριτική.
Φωτογραφία: Pixabay
Τη στιγμή που κάποιος αμφισβητεί την κρίση μας, η αμυγδαλή, υπεύθυνη για την επεξεργασία των συναισθημάτων, ενεργοποιεί την αντίδραση “χτύπα ή τρέξε”. Η απελευθέρωση ορμονών του στρες, όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη, επισκιάζει κυριολεκτικά την ικανότητα του προμετωπιαίου φλοιού να κάνει ισορροπημένες κρίσεις.
Ο προμετωπιαίος φλοιός, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη λογική και τον αυτοέλεγχο, καταστέλλεται προσωρινά από ένα ισχυρό συναισθηματικό σήμα από την αμυγδαλή. Ως αποτέλεσμα, ενεργούμε παρορμητικά σε μια προσπάθεια να μειώσουμε πάση θυσία την ψυχολογική δυσφορία.
Αυτή η εσωτερική σύγκρουση αντικατοπτρίζεται στη θεωρία της γνωστικής ασυμφωνίας, η οποία εμφανίζεται όταν συγκρούονται δύο αντικρουόμενες στάσεις. Ο εγκέφαλος προσπαθεί να μειώσει αυτή τη δυσάρεστη ένταση με κάθε δυνατό τρόπο, επιλέγοντας συχνά τον ευκολότερο τρόπο – να απορρίψει τη νέα πληροφορία.
Ενεργοποιείται η λεγόμενη εγω-προστατευτική διαστρέβλωση, η οποία μας αναγκάζει να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα με τρόπο ευνοϊκό για την αυτοεκτίμησή μας. Φιλτράρουμε ασυνείδητα τις πληροφορίες, απομνημονεύοντας τις νίκες μας και ξεχνώντας τις αποτυχίες μας.
Η συνεχής ανάγκη να έχουμε δίκιο δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο, αυξάνοντας τα συνολικά επίπεδα άγχους και στρες. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση των σχέσεων με τους άλλους και σε κοινωνική απομόνωση.
Μπορείτε να σπάσετε αυτόν τον κύκλο εκπαιδεύοντας συνειδητά τον προμετωπιαίο φλοιό να λειτουργεί σε στιγμές πιθανής σύγκρουσης. Η απλή παύση για μερικές βαθιές αναπνοές μπορεί να βοηθήσει στην ηρεμία της αμυγδαλής και στην ανάκτηση του γνωστικού ελέγχου.Το επόμενο βήμα είναι να εξασκηθείτε στην επαναπροσδιορισμό της εστίασης από τον στόχο της “νίκης στη διαφωνία” στον στόχο της “κατανόησης της θέσης του άλλου ατόμου”. Η ενεργητική ακρόαση χωρίς την άμεση προετοιμασία αντεπιχειρημάτων μετακινεί τον εγκέφαλο από τη λειτουργία άμυνας στη λειτουργία εξερεύνησης.
Η ανάπτυξη της ψυχολογικής ευελιξίας μας επιτρέπει να βλέπουμε την αναγνώριση ενός λάθους όχι ως ήττα, αλλά ως πράξη ανάπτυξης και απόκτησης νέων εμπειριών. Αυτή η προσέγγιση μειώνει σημαντικά την απειλή του εγώ και κάνει τη διαδικασία ευκολότερη.
Η τακτική εξάσκηση του διαλογισμού της ενσυνειδητότητας ενισχύει τις νευρικές συνδέσεις του προμετωπιαίου φλοιού, βελτιώνοντας τη συναισθηματική αυτορρύθμιση. Αυτό κάνει τον εγκέφαλο πιο ανθεκτικό στις προκλήσεις και σας βοηθά να διατηρήσετε τη διανοητική διαύγεια ακόμη και σε τεταμένες συζητήσεις.
Η κατανόηση ότι η αρχική αμυντική μας αντίδραση είναι απλώς ένα αυτόματο νευροβιολογικό πρόγραμμα, της αφαιρεί τη δύναμή της. Η συνειδητή επιλογή να είμαστε περίεργοι και ανοιχτοί γίνεται ένα πραγματικό εργαλείο για την προσωπική ανάπτυξη.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί πιστεύουμε τα ωροσκόπια: Πώς λειτουργεί ο ψυχολογικός μηχανισμός της προκατάληψης επιβεβαίωσης
- Γιατί είναι δύσκολο να εγκαταλείψεις μια τοξική σχέση: ο μηχανισμός της μαθημένης αδυναμίας
