Ο συναισθηματικός εθισμός συχνά μεταμφιέζεται σε έντονο αίσθημα αγάπης, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας βαθιάς σύνδεσης.
Ωστόσο, η αληθινή αγάπη είναι συναρπαστική και απελευθερωτική, ενώ ο εθισμός είναι καταστροφικός και αφαιρεί την ατομικότητα, αναφέρει το .
Το πρώτο καμπανάκι κινδύνου είναι η ψυχαναγκαστική ανάγκη να είστε σε συνεχή επαφή με τον σύντροφό σας. Αισθάνεστε άγχος και κενό αν ένα μήνυμα μείνει αναπάντητο και η μέρα μοιάζει να καταστρέφεται από την απουσία ενός τηλεφωνήματος.
Φωτογραφία: Pixabay
Ένα εθισμένο άτομο εγκαταλείπει σταδιακά τα χόμπι του, τους φίλους του και τα προσωπικά του όρια για χάρη μιας σχέσης. Η διάθεση και η αυτοεκτίμησή σας αρχίζουν να εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από την έγκριση, την προσοχή και τη διάθεση του άλλου σας μισού.
Ο φόβος της μοναξιάς ή της εγκατάλειψης γίνεται το πρωταρχικό κίνητρο για τη διατήρηση ακόμη και τοξικών σχέσεων. Μπορεί να συνειδητοποιείτε ότι η σχέση πονάει, αλλά η σκέψη του χωρισμού σας φαίνεται αφόρητη και τρομακτική.
Η βασική αιτία αυτού του εθισμού είναι συχνά η χαμηλή αυτοεκτίμηση και ένα εσωτερικό κενό που το άτομο ελπίζει να καλύψει εις βάρος του συντρόφου του. Οι σχέσεις σε αυτή την περίπτωση δεν γίνονται αντιληπτές ως ένωση δύο ολοκληρωμένων ατόμων, αλλά ως ένας τρόπος διαφυγής από τις δικές του ανασφάλειες.
Ο συναισθηματικά εξαρτημένος σύντροφος αναλαμβάνει συχνά το ρόλο του διασώστη, διαλύοντας πλήρως τα προβλήματα και τα συναισθήματα του άλλου ατόμου. Αυτό δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι τον χρειάζονται και του επιτρέπει να μην εστιάζει προσωρινά στις άλυτες εσωτερικές του συγκρούσεις.
Ένα άλλο σημάδι είναι η συνεχής ζήλια και η επιθυμία για απόλυτο έλεγχο, που δικαιολογείται από τη φροντίδα και τα έντονα συναισθήματα. Μπορεί να απαιτείτε λεπτομερείς αναφορές από το σύντροφό σας για τις ασχολίες του/της, νιώθοντας οδυνηρό άγχος στην παραμικρή υπόνοια της αυτονομίας του/της.
Δεν υπάρχει υγιής επίλυση συγκρούσεων σε τέτοιες σχέσεις, καθώς κάθε διαφωνία εκλαμβάνεται ως απειλή για την ίδια την ύπαρξη του δεσμού. Αντί για εποικοδομητικό διάλογο, υπάρχει είτε χειραγώγηση της ενοχής είτε πλήρης αποσιώπηση των προβλημάτων προκειμένου να διατηρηθεί μια φαινομενική ηρεμία.Με την πάροδο του χρόνου, η συναισθηματική εξάντληση γίνεται μόνιμος σύντροφος και η χαρά και η ευκολία εγκαταλείπουν την αλληλεπίδραση. Αισθάνεστε όμηροι της κατάστασης, δεν βλέπετε καμία διέξοδο και συνεχίζετε να επενδύετε τις τελευταίες ψυχικές σας δυνάμεις στη σχέση.
Η συνέπεια της αδράνειας μπορεί να είναι μια βαθιά υπαρξιακή κρίση, όταν, μετά το τέλος της σχέσης, το άτομο ανακαλύπτει ότι έχει χάσει την ταυτότητά του. Η ανάκαμψη από μια τέτοια εμπειρία απαιτεί σημαντικό χρόνο και σκληρή δουλειά για τον εαυτό σας.
Το πρώτο βήμα για τη θεραπεία είναι η ειλικρινής αναγνώριση του προβλήματος και των βαθύτερων αιτιών του, που συχνά έχουν τις ρίζες τους σε εμπειρίες της παιδικής ηλικίας. Η συμβουλευτική με έναν ψυχολόγο μπορεί να σας βοηθήσει να εξερευνήσετε με ασφάλεια αυτά τα εναύσματα και να αρχίσετε να οικοδομείτε μια υγιή σχέση με τον εαυτό σας.
Η σταδιακή επιστροφή στα ενδιαφέροντά σας και η συναναστροφή με φίλους μπορεί να σας βοηθήσει να αποκαταστήσετε τα προσωπικά σας όρια και να δώσετε στη ζωή σας ανεξάρτητο νόημα. Να θυμάστε ότι μια ισχυρή σχέση είναι δυνατή μόνο μεταξύ δύο συναισθηματικά ώριμων και αυτάρκων ανθρώπων.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί ο εγκέφαλος δέχεται επίθεση από αρνητικές σκέψεις τη νύχτα: πώς να απενεργοποιήσετε τον εσωτερικό κριτή πριν πάτε για ύπνο
- Πώς ο εγκέφαλός μας ελέγχει τα συναισθήματα: Γιατί η έντονη ευτυχία προκαλεί δάκρυα
