Η αυτοκριτική φαίνεται σε πολλούς να είναι ο μοναδικός μοχλός προόδου, αλλά στην πραγματικότητα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Οι συνεχείς αλληλοκατηγορίες και οι εσωτερικές κατηγορίες δημιουργούν ένα διαρκές αίσθημα άγχους και δυσαρέσκειας, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του .
Ο ψυχισμός μας είναι έτσι διαμορφωμένος ώστε η κριτική να ενεργοποιεί τα κέντρα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνα για τον πόνο και το άγχος. Αυτό ενεργοποιεί αμυντικούς μηχανισμούς που παραλύουν τη θέληση και την επιθυμία για δράση.
Φωτογραφία: Pixabay
Από εξελικτική άποψη, η αυτοκριτική ήταν απαραίτητη για την κοινωνική επιβίωση και την αποφυγή λαθών. Στον σύγχρονο κόσμο, ο μηχανισμός αυτός έχει υπερτροφίσει και πλέον λειτουργεί συχνά εναντίον μας.
Η έλλειψη αυτοσυμπόνιας οδηγεί σε χρόνιο στρες και συναισθηματική εξουθένωση. Το άτομο πέφτει στην παγίδα της κυκλικής σκέψης, όπου κάθε νέα εργασία προκαλεί φόβο αποτυχίας.
Η αυτοσυμπόνια δεν έχει καμία σχέση με την αυτολύπηση ή την ικανοποίηση των αδυναμιών. Είναι η πρακτική του να αντιμετωπίζει κανείς τις δυσκολίες και τις αποτυχίες του με επίγνωση και καλοσύνη.
Η έρευνα δείχνει ότι η αυτοσυμπόνια αυξάνει τα κίνητρα και την ανθεκτικότητα στην αποτυχία. Οι άνθρωποι που την εξασκούν ανακάμπτουν πιο γρήγορα από την αποτυχία και αναλαμβάνουν νέες προκλήσεις με μεγαλύτερο ενθουσιασμό.
Το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη της αυτοσυμπόνιας είναι να αποκτήσετε επίγνωση της στιγμής της αυτοκριτικής. Είναι απαραίτητο να μάθουμε να παρατηρούμε εκείνες τις στιγμές που η εσωτερική φωνή αρχίζει να μιλάει στη γλώσσα της μομφής.
Το δεύτερο βήμα είναι να αναδιαμορφώσετε τις σκέψεις σε έναν πιο υποστηρικτικό και κατανοητικό διάλογο. Ρωτήστε τον εαυτό σας τι θα λέγατε στον καλύτερο φίλο σας σε μια παρόμοια κατάσταση.
Το τρίτο βήμα είναι να αποδεχτείτε τα συναισθήματα και τις συγκινήσεις σας χωρίς να προσπαθείτε να τα καταπιέσετε ή να τα αγνοήσετε. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να νιώθει κουρασμένος, απογοητευμένος ή λυπημένος χωρίς να τον κρίνετε γι’ αυτό.
Η τακτική εξάσκηση της αυτοσυμπόνιας κυριολεκτικά αλλάζει τα νευρικά μονοπάτια του εγκεφάλου, ενισχύοντας τη σύνδεση μεταξύ των περιοχών που είναι υπεύθυνες για την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική ρύθμιση. Αυτό σας κάνει πιο ευέλικτους και ανθεκτικούς ψυχολογικά.
Με την πάροδο του χρόνου, θα αρχίσετε να παρατηρείτε ότι ξοδεύετε λιγότερη ψυχική ενέργεια στον αυτοτραυματισμό και περισσότερη σε παραγωγικές δράσεις. Η απελευθερωμένη ενέργεια διοχετεύεται στη δημιουργικότητα και στην επίλυση πρακτικών προβλημάτων.
Το μονοπάτι προς την αυτοσυμπόνια είναι μια δεξιότητα που απαιτεί τακτική εξάσκηση και υπομονή με τον εαυτό σας. Ξεκινώντας με μικρά βήματα, θα οικοδομήσετε σταδιακά μια νέα, πιο υγιή σχέση με τον εαυτό σας.
Διαβάστε επίσης
- Γιατί η τελειομανία εμποδίζει τη ζωή: πώς να υιοθετήσετε μια στρατηγική του “αρκετά καλά” για να μειώσετε το άγχος
- Γιατί δεν μπορείτε να πιαστείτε: ο ρόλος των αγκυρών στην αυτορρύθμιση
