Συχνά αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τα λάθη των άλλων ανθρώπων, χωρίς καν να συνειδητοποιούμε τους πραγματικούς λόγους αυτής της συμπεριφοράς.
Αυτή η αυτόματη διαδικασία έχει τις ρίζες της σε έναν αμυντικό μηχανισμό του ψυχισμού που είναι γνωστός ως προβολή, αναφέρει το .
Η προβολή μάς επιτρέπει να μεταφέρουμε δυσβάσταχτα εσωτερικά συναισθήματα προς τα έξω και να τα αποδίδουμε σε άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, ασυνείδητα προβάλλουμε τη δική μας πιθανή ενοχή ή το πραγματικό μας σφάλμα σε ένα άλλο άτομο, αλλά στη συνέχεια περιέργως αναλαμβάνοντας την ευθύνη.
Φωτογραφία: Pixabay
Ο μηχανισμός αυτός συχνά διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, όταν το παιδί αναγκάζεται να αναλάβει την ευθύνη για τις διαθέσεις ή τα λάθη των ενηλίκων. Το παιδί εσωτερικεύει το μοτίβο ότι η ευημερία του εξαρτάται από τη συναισθηματική κατάσταση των γονέων του και κατηγορεί τον εαυτό του για τα προβλήματά τους.
Στην ενήλικη ζωή, αυτό γίνεται ένα επίμονο μοτίβο συμπεριφοράς στο οποίο αισθάνεται κανείς υπεύθυνος για τα συναισθήματα και τις πράξεις των άλλων. Συνεχίζουμε να αναλαμβάνουμε το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου προκειμένου να διατηρήσουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου της κατάστασης.
Από ψυχική άποψη, η ανάληψη της ευθύνης κάποιου άλλου φαίνεται λιγότερο επώδυνη από το να παραδεχτεί κανείς τη δική του αδυναμία ή να αντιμετωπίσει την πραγματική κριτική κάποιου άλλου. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε το βαθύτερο υπαρξιακό άγχος και τη σύγκρουση διατηρώντας τη σχέση.
Η συνεχής αποδοχή της ενοχής του άλλου οδηγεί σε χρόνια ντροπή, άγχος και εξουθένωση. Το άτομο εξαντλεί τους συναισθηματικούς του πόρους προσπαθώντας να σηκώσει ένα αδύνατο φορτίο που ποτέ δεν του ανήκε.
Το σπάσιμο αυτού του φαύλου κύκλου μπορεί να γίνει μέσω της αναγνώρισης της στιγμής κατά την οποία ενεργοποιείται ο μηχανισμός προβολής. Προσέξτε για σωματικά σημάδια – μια ξαφνική ένταση στο σώμα ή ένα αίσθημα βάρους μετά από μια συζήτηση.
Κάντε στον εαυτό σας την ερώτηση: “Είναι αυτό πραγματικά δική μου ευθύνη ή αναλαμβάνω κάτι που ανήκει σε κάποιον άλλο;”. Η σαφής οριοθέτηση των τομέων ευθύνης του εαυτού σας και των άλλων είναι ένα βασικό βήμα προς τη θεραπεία.
Αναπτύξτε υγιή ψυχολογικά όρια, μάθετε να λέτε “όχι” και αναγνωρίστε το δικαίωμα των άλλων να κάνουν τα δικά τους λάθη. Να θυμάστε ότι δεν είναι δική σας ευθύνη να διορθώνετε τα λάθη των άλλων.
Στραφείτε στην πρακτική της αυτοσυμπόνιας για να αντικαταστήσετε τη συνήθη αυτοκατηγορία με υποστήριξη. Υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι δεν χρειάζεται να είστε βολικοί για όλους και να θυσιάζετε τη δική σας ψυχική άνεση.
Σε δύσκολες περιπτώσεις, η συνεργασία με έναν ψυχοθεραπευτή μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε τα βαθύτερα αίτια αυτής της συμπεριφοράς και να επεξεργαστείτε το τραύμα που κρύβεται πίσω από αυτήν. Ο θεραπευτής μπορεί να σας βοηθήσει να μάθετε νέες, πιο υγιείς στρατηγικές αλληλεπίδρασης.
Η σταδιακή απελευθέρωση από το βάρος της ενοχής των άλλων ανθρώπων θα σας δώσει πίσω τη ζωτικότητα και την ενέργεια που ξοδεύατε στη διατήρηση του καταστροφικού μηχανισμού. Θα μάθετε να διακρίνετε τα πραγματικά σας συναισθήματα από τα επιβαλλόμενα και να οικοδομείτε ισότιμες σχέσεις.
Διαβάστε επίσης
- Εθισμός στην έγκριση: πώς να ξεφύγετε από την παγίδα της συνεχούς σύγκρισης του εαυτού σας με τους άλλους
- Γιατί η εσωτερική φωνή σας εμποδίζει να προχωρήσετε μπροστά: Πώς να αναγνωρίσετε και να εξουδετερώσετε τον επικριτή